Soluduğun hava,
düşün ki
birgün benim ciğerlerimdeydi,
seninki yada?

Gürdüğünü bildiğin,
benimki ile eşdeğermi acaba?
Ne kadarı doğrudur “Biliyorum” dediğinin,
ne kadarından şüphelisin,
sandığından eminsin yada?

Varolan bu dünyada,
tek bir senmisin yaratık?
Ya hayvan, dağ, taş, ada,
suda yüzen balık...
Onlarda çep-çevre ve
iç-içe sende!
Senin neren başka yada özel,
zeki, aptal, çirkin yada güzel?

“Ben başkayım!” diyecek kadar,
diğerlerinden ne farkınmı var?
Para, ünvan,, 2 diploman, cinsiyetin
mal-mülkmü senin bahsettiğin değerin...
Yada yaşın, öğrenimin,
boş yere biriktirdiklerin?


Biri ölünce,
yani mezarlığa yolun düşünce;
Ey yolcu;
iyice oku
mezar başı taşlarını,
duyacaksın çaresiz göz yaşlarını,
günün birinde
üstte yada allta yerin dibinde.

(*) Giden bir yolcuya yazılmış olan EY YOLCU! şiir dizelerinin; Sayın Necmettin Halil Doğan’a ait DUR YOLCU(=asıl adı BİR YOLCUYA) olan şiiri ile uzaktan-yakından hiçbir akrabalığı yoktur. Güncel olması nedeniyle yinede okumanızı öneririm.