hazırda duygusu olmayan bir pencere kenarı oluyorum
yeni alışacağım bir gün
hatta
bugün üçüncü gün.
ağzımda portakal balının yoğun tadı
kızarmış ekmek kokuyorum elimde olmadan.
masanın üzerine koyuyorum toy bir çiçeği
açacağı günü değil de güleceği günü bekliyor gibi.
aklıma ne geldiyse yaşıyorum
krem rengi bir fincan
istemeden de olsa
yumuşatıyor kalbimi.
yüzümde yüzünün çizgileri
yalın ve sıcak
bir hikâyenin başlangıcı gibi
buruk bir kahvaltı insanıyım
yalnızlığı işlek.
kafamın içinde gizlenen renkler
elmas gibi parlıyor
o kadar gelişine düşünüyorum ki
dudağımın kenarına bir kayık yanaşıyor
aynı pencerenin kenarında
aynı hazırlıksız bir hisle
müzmin bir göl oluyorum
kendimde dolaşırken
gördüğüm şey yaralıyor beni
özgün bir şekilde gülümsüyorum
sakin bir kahve çekirdeği gibi.
yukarıda yaşananları sol omzuma sevdirmeye çalışırken
oluyor ne olduysa
sırtımdaki ince ağrıya
yalnız bir cümle kuruyorum
bir öğle vakti
her baktığım yer cumartesi
yorgun bir beyza oluyorum
isteyerek
öyle yalnız
öyle vasıfsız

kendimi kaybediyorum

sonra
kocaman
bir ayna
elimle seviyorum üçüncü günü


.