toplu şekilde öldürülüyorum Martha
ipleyicisi yok hayatımın
bir mithrilim de yok
elini uzuvlarıma koyup kanıma dokunma
iplerini bileyliyor nefes alanlar
gür sevenler
yorgun bir uyanış avuçlarımdaki kırmızı
beni tekrar etmekten vazgeç
bana üzülmekten
boynumun kenarında açan mor ve şehvetli bahar
içime dökülen bu arzusuz nehirler
beni benden götürüyor
nefret ediyorum uyanmaktan
sabahları yüzümü yıkamaktan
dişlerimi gıcırdatmaktan
bunların hepsi birer intihar koreografisi
öldürülmeden önce ölümüne giydir beni
yastığım mutasyona uğramış
ayaklarım birbirini seviyor olabilir son kez
sürreal taşkınlığı kutlu olsun evrenimin
mutlu gebersin
biliyor musun Martha
sana bunları tek kişilik özel bir odadan yazıyorum
özellikle seçildim
özel bir kanatsızım
toplu şekilde şaşırdığını hissediyorum
şaşkınlığından öperim
metropolu sağlam ağır bir yaşam bu
sağım solum nitelikli küfürleri ağırlıyor
dudaklarımın koku alma duyusu varmış gibi
burnumun direği pis bir şekilde gülüyor
seni keşfediyorum
seni hapsediyorum
seni hazmediyorum
gerçeği söylemek gerekirse
uyandırılmış bir ölü kadar gereksizim
üzerime atılan yavan bir dürtü bu
şimdi susabilirim
yaşamına
ölümüne
sebebine
...