ey üstad aklın nerelerde bu tuvalde
kayıp renkler yokluğuna boğulu kalmış sahne
fırça darbeleri dilsiz
siyahın mahremiyetinde kara bulutlar
gri tonla bezeli her imge.. fukara mahcubiyetinde..

hasbelkader istanbul bulaşmış resme
bir göç furyasında savrulmuş hayatlar belli
nerede renkli hayalleri
büyüsüne kapılıp gelenlerin
nerede umut deyince uçuşan kuşlar
nerede o gökyüzünde mavi,
çatılarda kırmızı,
ağaçlarda yeşil.
böylemi olmalı bu resim
karanlığa bu kadar teslim..

oysa istanbul bu efsuna meyilli olmalı gözü kayan
açılmalı surları yokuşlara
çekmeli fütursuzca mahzenlerine
evliya çelebi misali
her sokakta bir gizem aramalı bakan
mesela düşünsene gün batmakta
az ilerde tepede galata kulesi
bir yanı batan güneşle aydınlık
diğer yanında yıldızlar ay’a yanık..
kule yolunda rengin her tonu akşam vakti
yalpayarak yürüyen rakkase
topukları uzun gelmiş mesaiye geç kalmış halli
ardında yancısı darbukacı
kalmışlar nefes nefese..
etrafta serseri mayın kaytan gençler
yokuşun sonunu merak etmekte..
beyoğluna çıkan yollar geceye hazır olmalı
bin yıl bir geçsede aynı heycan aynı hevesle..

çizecektin tuvalin kenarına doğru bir cihangir yamacı
topal bir masa etrafında üç beş iskemle
belliki birileri şişe diplerinde unutmalı dertlerini
malum iki kadehe hafıza yanık
uçuyormuş kuşlar.dertleri kanatlarına takıp gökyüzüne..
ortam loş tadında.. ay yansıyor azbuçuk ışıklara aydınlık
tahta kapısı oyulmuş kimbilir kaç yüzyıllık
eski bir çivi tutyor bir kaç satır yazılı bez parçası

’ olsada üzümler babilin asma bahçelerinden
şarabın tadına tad veren
avuçlarında olmalı
bağ bozumuna sebeb gözleri sürmeli yaren..’

gelgelelim asıl meseleye
ben oimalıydım o kıçı kırık iskemlede
karşımda al yazmalı minik eli bir avucumda
diğerinde babil asmalarından özümsenmiş yudumlamakda..

oysa boşluğa oynaşıyor karanlık
renkler sessiz sinmiş korkak
grinin tonları çirkefe yatıyor çalmış sahneyi
talan edili tuval uyanmaya gayretsiz
tutarsızca küle dönmede son nefesinde aydınlık
yeşili bitmiş ağaç
kırmızıya hasret çatı
gökyüzünden çalınmış mavi..
suyu olmayan nehir..
küreği kırık boz kayık gömülü köşeye..
hadi çek kürekleri kolaysa
bin git çamur nehirde dercesine...

kafan nerelerdeydi be üstad bu resimde
belliki bitmemiş eserin
yada utanç içindesin köşede imzan yok
canlanırmı küllerinden
yağmura dönermi karabulutlar
umut dokunuşları denesen
fırçalara göz kırparmı rakkase
tutuşsa bedenlerde alev alev renkler
bir kaç ağaç çiz öteye canın isterse
kuşları olsun
oda yeter
hayat vardı resimde dense..

yada boşver
bir gülücük olsun hadi
imzan ..
son fırça darbesinde..
tebessümle vedalaşsın..bakan eserine..