ağaçlara tutunmuş
solgun sararmış kalan üç beş yaprak ,..
kuşlar sönük sessizlik hakim
göç hüznüne veda busesi iki satır yazmakda sema
belki bilimeyene yol alış
belki alışılmış hayattan kopuş sancısı ...

güneş entarisine gizlenmiş nazlı kız edasında
küscek gibi ha demeye
sahilleri kışkırtan esinti kayıp ,kış uykusuna meyilli

ne gülümseyen bir yüz ne ışıldayan bir göz
hüzünlü ,yüzler yavanlık batağında...
yürürken sonbahara teslim olmuş titreten sokaklarda
olmaz böyle dedirten dürtüler
sonbahara inat yapmalı birşeyler
kaçırmamalı hayatı yakalamalı bir yerinden
canlanmalı herşey yine yeniden yeni bir hevesle

almalı rengarenk boya
boyamalı heryeri uçarcasına
düşen yaprakları yeşillenmeli yapıştırmalı ağaçlara
solgun binaları rengarek yapmalı harcamalı boyaları hoyratça
silmeli bulutları güneş çizmeli peşinden masmavi gökyüzü

dürtmeli kuşları acımadan miskinliklerine
ötün hadi demeli canlandırın yeryüzünü
bezgin mutsuz insanlara maskeler dağıtın gülümseyen yüzler dolsun heryer
belki bir fitil ateşlerinir gözleri ışıldarken
mutluluk için de bu yeterli belki

işte böyle sonbahardı herşey yine
ama artık boyalarımla daha renkli...kalsada düşlerimde..