bir adım ötedeydi,
vazgeçtiğin yerin..
bir adım ötede
susup konuşmadığın..
dostların ötede
görüp selam veremediğin.
mutluluk keza öyle
bir adımlık mesafe
uzandığında dokuncak gibi olduğun
ama vazgeçtiğin..
keşke konuşsaydık ,iki kelime daha
korkmadan yanlış anlaşılmakdan
yada yazsaydık iki satır şiir
avazımız kadar fısıldasak bir kaç kelam şarkı
anlamsız kelimelerle
yürüseydik öylece iki adım daha.
dediğinde..
gölgeler ardında
izlerken
koklayacak kadar yakın
dumanı içinde
lakin bir adım ötede kalmış

keşkelere dadanmış..
olmak...

pencereden bakmaktansa
oyuna katılsaydın keşke..
elalem ne der’e takılmaktansa
dokunsaydın doya doya keşke..
kar kaplı gecelerde
sende otursaydın sahilde keşke..
öyle dans edilirmi diye küçümseyeceğine
çıkıp rastgele sallansaydın sende keşke..
işine hayatın gibi sarılmaktansa
hayata işin gibi sarılsaydın keşke...ler..

keşkelerin peşine takılan belkiler/mi
teselli niyetine

fakir düşüncelere bir damla serinlik
yarın bir gün tekrar bir yerlerde ..belki..
yok artık...
bi çuval misketin olsada o çocukça heyecan..
bi çuval kelimelerin olsada o ergen duygular..
bi çuval paran olsada o arzular o şehvet.. o sağlık.

gözündeki perdeyi aralasan ışığı vuracaktı yüzüne elbet..
sinmişliğin kapısını aralasan../ da..
artık
bir adım geride kaldı.. hayat..
dönüpte söyleyemediğin..bakıpda dokunamadığın...