karga
gökyüzüyle bütünlendim
kayan yıldızlar ölen dileklerimi aldılar uzaklarda bir yerde onları doğuracak ve ben burada hâlâ şiir yazıyorum gözümü oyan karganın tüyüyle uzaklarda bi yerde seninleyim ellerin bir yılanın kuyruğu kadar kıvrak bedenin kuş tüyünden sanki koca ormanın yanması gibi sıcak ve giderek büyüyor bir karga ormanda sıkışıp kalan kurtarmak gelmez elimden çabaladıkça yanar tenim ve içimde yaşamasına olan inancım giderek azalır karga görmez çabamı düşen tüyünü arıyor kalbinin atmadığını bile farkedemedi aslında görse beni kurtarırdım onu yangını durdurmanın tek yolu buydu o sadece kendini görmek istiyor ormanlardan daha büyük ruhu var ama göremiyor biri ona dokunmadan beni görmüyordu ama bakması yeterliydi yıldızlarla bütünleştiğim anda gözlerimde derin bir acı vardı gözlerimden akan damlalardan belliydi gözümü oyan karganın tüyünden aşık olup şiir yazıyordum.. |
Kutlarım kalemini
Ömrüne bereket
Sağlıcakla