0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
315
Okunma
Sen
beyaz bir kağıtsan yazdıkça bitmeyen,
gerisi ise;
tekrarlanamayan
ve unutulan geçmişte
silinen yaşam.
Ben kalemin kurşun ucunda,
sen çizgisin önümde;
yani bağlıyız çizgi ile, harf ile birbirimize
cümleler boyunca.
Suçludur dil,
kelimeleri söz yapıp duyurmasa!
İşine gelmez, duymaz yada anlamazsa
kulaklar da kimbilir?
Ama
dudakta ve bellekte kaybolup yutulan,
yada
anlaşılmazca anlatılan-yazılan
cümlelerden suçludur insan.
Ben yaşam olan kağıt,
ben kurşun kalemin kara ucu,
ben çizgi, hece ve kelimelerin,
insanı insan yapan cümlerin
bircik sorumlusu
sapına dek erkek;
“Senden üstünüm!” Diyerek
gücünü birtürlü anlamadım,
umudun adı kadın
5.0
100% (1)
