Kır saçlarında doğanın
Yaprak döktüğüm kadarım
Kayan neyse avucumdan ve köpüren ruhum
Varsın olsun viran seken her hece
Müptelası olduğum kadar
Ah,
Kâh güneşe kâh geceye
Hükmedene sevdalı
Bir kırık mızrabım ki
Yüreğimin kırık sazı
Azımsandığıma biat
Azmettirenlerden uzak
Azık bildiğim bir araz
Arz edilende saklı bitimsiz niyaz:
Varsın olsun talep görmeyim

Dalkavuk imgeler başkaldırırken
Hüzünle yerleşik bir kıyımdan firar eden
Zemherisi ruhun
Göçek duyguların
Göçmen kuşların hıçkırığından
Doğan güneş gibi
Telaşla sevdiğim
Yanan ateş gibi
İtirazım yok elbet kadere
Niyetimle hemhal iyi bir yürek olmanın bedeli olsa olsa
Beynamaz rüzgâra kafa tutan bir yeldir ki
İçimde saklı ela gözlü bir tasa

Asası ömrün
Azadesi sözcüklerin
Düşler künyemde ışıldayan
Dişleri kamaşan yıldızların
İsyanında yokum
Katıksız sevgi hüzün yüklü yolum
Minvalimde eksik olmayan
O coşku
Toz konduramadığım kimse
Toza dumana karışan
Tuzunu çok koyduğum gözyaşımın
İnci tanelerine müptela
Gönül gözümün
Göğün en mağdur kuşu
Yerin sefil kulu
Kaynakçam varsın olsun hüzün

Renkler bıçkın
Ben ki beyaza gönül verdim
Ara ara kızışan saltanatı karanlığın
Bir ekin tarlası
Sözcüklerin lahzası
Bombalanan Gazze gibi
Yüreğimin yas iken tek yasası.
Kâh ardıç kuşu
Kâh bir koşu ölüveren nice çocuğu
Niyazım ıssız olsa ne ki
Elbet vardır duyan beni

Yankısı yalnızlığımın
Yâdımda saklı tesellinin
Hicranı ile hemhal
Gidişat aynı
Meğerse bir gösteri sanatıymış adına hayat denen kaygı
Kayıpların izi
Düşlerinse iksiri
Uleması sevginin
Kandığım nice yalan kırık tokamdan uzanan
Bir dalga gibi

Deşildikçe yüreğim zikrime de denk düşen fikri
Ve işte boca ettiğim kadar içimde ne varsa saklı
Ayan beyan baş koyduğum yoldur:
Rabbin Dergâhı
Ne münferit ne çoğul
Ne duyulan siren sesleri
Ne de o boğuntu
Hayatın türküsü
Yanık koksa ne ki meali kimsesizliğin

G /izini sürdüğü kadar her mazlum
Kıpraşan değilim sadece
İnfilak edilesi bir göz taşı
Göğün seferisi
Aşkın uleması
Yalnızlığın bekası
Duyduğum minnet ve sevgi
Kaftanım kalafatım
Kaygı ve korkularım
Dindi dineli bu uğultu
Seferisiyim de duyguların

En seyyahından bir açılım
Serbestîsi ömrün
Koyu gözlerinde gecenin ve şehrin
Ve evet:
Ben bir çocuğum ölümüne seven inanan
Ben Gazze’yim ruhumun
Şelalesinden sızan katıksız her duygu ile hemhal
Yaşadığım kadar da s/avunacağım tek minval:
Yüce Mevla, Sensin Sen merhametlilerin en merhametlisi
Hükümranlığındaki her canlının şerrinden de koru
Beni bizi ve çocuk denen yanan cenneti
Asamla asi bir rüzgârım
Asilzadesi yalnızlığın
İçim kıyıldığı kadar kıyamdayım…