RUHLAR VİCDAN İSTER...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Şu fani Dünya’da, biraz da olsa var olan, vicdanımızı kaybetmenin ızdırabıyla yaşamak, ölmekten daha zor geliyor...
Görmek bir incelik, kaybolan ruhum, Damla damla olur, gözlerden akan! Yutkunup susuyor, hep inliyorum, Sinemde bir hüzün, rûhumda hicran! Yüreğimde tasa, şakağımda ter, Bir dert var ki; bende, her dertten beter: Gönül susmak ister, ağlamak ister, Şerha şerha, parça parçayken vicdan! Hiç kimsede ne gam, ne keder olur, Vicdanı kaybeden, manen boğulur, İblisin keyfini, ruhunda bulur, Keşmekeş dünyaya, tapar her zaman! Kanatlan yüreğim, hele kanatlan; Kaybolsun vicdanlar varlıkta yoktan Var olan, yok oldu, “bâtıl” inançtan, Her an alıp - satar, insan durmadan! Çileyle, yaşarken, sonsuza kadar, Varsın anlamasın, derdini ağyâr, Ateşler düştüğü, kalpleri yakar, Vicdanlar ruh ister, ruhlar da vicdan! …andelip… |
geliştirmeliyiz ki insan olalım derim
Şiiriniz için tebrik ederim
Yüreğinize kaleminize emeğinize sağlık
Nice kalıcı şiirler diliyorum
Saygı ve Selamlarımla