Bazen gülümseriz hayata, gönüller çağlar,
Bazen müjdeler gelir, kırılan kalpler ağlar,
Orda, bir çocuk doğar, bombaların altında,
Burda bizim ruhumuz duymaz hatt-ı zatında.

Dallar kırılır, heryerde yapraklar savrulur,
Yağmur gibi yağan bombadan canlar kavrulur,
Orda büyüyen bir çocuk, doğduğu gün ölür,
Burda bizim şanımız, şerefimiz hep yürür.

Orda koşup oynamak ne mümkün her yer harap,
Şimdi enkaz yığını, her taraf harap bitap,
Orda, çocuklar ağlar, toz-toprak içersinde,
Burda ben ağlarım, kalbin çaresizliğinde.

Gönül ne oyun ister, orada ne oyuncak ,
Takat kalmamış kimsede bir resim yapacak,
Orda, çocuklar var, yetim kalan öksüz kalan,
Burda ben varım, yalnızlığıma hep ağlayan.

Dokunsam, kuş gibi uçup gidecek elinden,
Solgun yüzlü garip, kimsesiz belli halinden,
Orda, çocuklar, kaçar saklanır, mezalimden,
Burda ben utanır, kaçarım, mücrim halimden.

Bir ana var, irkilir uyanır uykusundan,
Benzi sarı, kesilir nefesi korkusundan.
Orda, seher vakti, bir çocuk ölür kimsesiz
Burda ben yanarım, ben ağlarım hep çaresiz...

...andelip...