KENDİ...

Cümle mahluk uyar fıtrat huyuna,
’Tenimde kendimin hakkı var’ demez..
Deniz tamah etmez kendi suyuna,
İçinde yaşayan balığı yemez..

Ne memeli kendi sütünden içer
Ne de kedi - köpek kapar kendini.
Ne bir köprü kendi üstünden geçer
Ne de bir terazi tartar.kendini..

Ağaç; meyvesini salar da yere
İyisini kendisine saklamaz.
Güneş kendi için doğmaz bir kere,
Çiçek kendi kokusunu koklamaz..

Adı vardır akşam ile sabahın,
Gece gündüz birhiriyle yarışır.
Kendini vurduğu yoktur silahın,
Kılıç, cenkte ok ve yayla barışır..

Bu dünyada nefis için çalışmış
Boğazın, midenin hasmı kendisi.
Akıl - bilim, beyin ile buluşmuş
Kalpteki sevginin cismi kendisi..

Ta Âdem’den beri rahme dökülen
Tohumun gâyesi nesil elbette.
Boz toprağa ekilen ve dikilen
Ne varsa sonunda fosil elbette..

YUSUF AKGÜL, 27.04.2024

*