gözlerinde gördüğüm
o ışıltılarında kahverengilerin
sevdalar vardı bir zamanlar
sen vardın

o ışıltılar
bakarken alır götürürdü beni
bilmediğim mutluluk diyarlarına

ellerin ne sıcacıktı senin...ne sıcacıktı
öylesine ısıtırdı ki ellerimi
günlerce kalırdı sıcaklığı, gitmezdi
üşümezdi ellerim bir zamanlar

her şeyi güzel kılandın benim için
baharımdın
güneşin sıcaklığı, yaprağın yeşili
çiçeklerin kokusuydun yüreğimde açan
mavilerinde bulurdum seni denizlerin
kayalıklardaki çırpınışlarında dalgaların
rüzgarın tatlı esintilerinde sen vardın

bulutlar arkasına gizlense de
o yıldızların düştüğü mor akşamlarda,
ufuklarda sisli gün batımlarının
yakamozlara düşen ışıltılarında
hep sen vardın
sevdalar vardı bir zamanlar

hiç mi sevmedin beni vefasız?
hiç mi için acımadı bunca yaşadıklarımıza?
hiç mi ağlamadın gün batımlarında?
hiç mi özlemedin beni?
pişmanlıklar, hiç mi dağlamadı yüreğini?

oysa ki, senin için dünyayı yakan
sevdana inanan,
sensizliği ölüm sayan bir ben vardı
bir ben vardı bir zamanlar...




Mertyigitcan
Maltepe / İstanbul kasım/2006