Hadi çıkalım, yağmur yağıyor
delirelim biraz, ne kaybederiz ki ?
belki ruhumuz istiyordur ,bu güzelliği
.Biz hep kaçtık yağmurdan,

Mutluluğu kuru kalmak için erteleme !
Belki bir daha mevsimler de buluşamayız
Belki bir daha ben ve bir daha sen olmayacaksın !
Son defa delirelim , i
Söyleme kimseye ,
Aklını kaybedeceksin ve bunu bir tek sen bileceksin ,
Geç kalma !
Geç kalınca biter yağmur!
Gelmez bir daha aynı mevsim!

Haydi çık şimdi !
Yağmur yağıyor şehrin tam ortasına, insanların arasına, saklanmış çocukluk hayallerinin arasına,
Koş sende delir şimdi

Erteleyip durduğun herşeyi özleyeceksin
ıslanmak tan korktuğun gibi herşey
geride kalacak
Halamı korkuyorsun delirmek ten ?
Ağlamaktan utanmıyor yağmur !
Kızgınlığını saklamıyor fırtınalar !
Ve Güneş hep sakinliği seviyor!

Tıpkı senin gibi ;
Korkak bir çocuksun elinde tekerleği kopmuş araban, cebinde bisküvi kırıntıları, her kavgada küsen o çocuksun hâlâ

Geliyor musun?
Ortada buluşalım!
Kim en çok yakalar mutluluğu, sence ?


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler