Aç midelerimiz doldu her türlü haramlarla
Kalbimizdeki karalar bundan olsa gerektir.
Dostluklarımız kirlendi riyâ ve yalanlarla
Gerçek sevgi ve muhabbet candan olsa gerektir.

Her insana nasip olmaz, halk içinde sevilmek
Adam olmanın şiarı, gıyabında övülmek
Elbet diken sarar bağı, verilmeyince emek
Mü’min imân bahçesinde bağban olsa gerektir.

Gençliğin aklı, izânı şeytanın bağlarında
Küfrün elinde çırpınır, en güzel çağlarında
Umutlarımız gizlidir, örümcek ağlarında
Saçımıza düşen aklar gamdan olsa gerektir.

Ayağa kalkmak var mıdır, sarılmadan Kur’an’a
Âyet âyet yaşamaktır, okumaktaki mânâ
Gönderdiğimiz dualar gitmiyorsa Rahmân’a
Bıçağımızdaki paslar kından olsa gerektir.

Hak emrinden üstün oldu bize âdet ve töre
En imânlı kalbin bile, her yanı yara bere
Emaneti ağzımıza attık göz göre göre
Bedene yayılan mikrop kandan olsa gerektir.

Hekimler çaresiz kaldı, ölmek üzere hasta
Boynu bükük mabedimin, ezanlar kara yasta
Korkarım ki zeval için yapılacak son beste
Yâ Rabb’î kurtuluşumız senden olsa gerektir.

Nuriye Akyol Aralık, 1994.

Görsel alıntıdır.