ÜŞÜYORUM GÖNÜL AYNAM

Cümlelerim üşüyor
Kelime kuramıyorum
Harf harf zoraki
Düşüncelerim acıyor nedense
Dünyam bu kadar üşümemişti
Yüeğimde bir yangın
Yetmiyor
Yetmiyorum hiç bir şeye
Aciz kalıyor çabalarım
Gönlüme bile sözüm geçmiyor
Her yanımı nemrut sarmış
Her köşede bir put
Oyuncağı olmuş nefsim
Karınca gibi kalakaldım
Kendime bile yetmiyorum
Acizliğin ta orta yerinde
Kendi eksenimde turlamaktayım
Merkezim neresi rota şaskın
Kah sen diye kendime koşuyor
Kah ben diye sana soruyorum
ANLAYACAAĞIN KORKUYORUM
Yetmiyor çabalarım
Çirkef ağını kendime örmüş
Örümcek misali kendimle ölüyorum
Mancıkla atıyorum
Kendi ateşimin içine
Sen için
Sığamıyorum alemin içinde
Her taraf daralmış
Buz tutmuş üşüyorum
Sanki ağrı dağının zirvsinde
Umut nuh gemisi arar gibiyim
Bir kurtuluş bir umut
Habil kabil savasında
Galip gelmek için
Yetmiyor
Bir kartal pençesi bekler gibi
Hira dağın arayışı var içimde
Bekleyişim sen
Gönül aynam