bardağı taşıran o son damlayım


bekleme beni

bazı ağaçları aşıp geldiğinde
anlayacaksın
yerinde boşluğun gemisi
ve
sen o gemilere binip gideceksin


bir orman kayıkcısı gibi
unutulmuş
eski insanlara
en eski tarihlere


dinle
ya da dinleme


insan yorar Martha
insan dönüp durdukça yorulur
dünya. senin içinde bir yerlerde


uzun zaman önceydi
sen uyumsuzlar ülkesinden gelen o yabancı duygu
içinde bulunamadığın güneşin gölgesi
kendini bende yok etmeye gelirdin
"remember"
baş harfinin en tepesinden karşı tepesine kadar
düşmek için yer arardın
kalbinin bir taşı hep eksikti
göz hizanda
hep bakamadığın bir gökyüzü
yıldızlar sancı vermek için parlardı
karnının üzerinde ayrılığı düşünmenin ağrısı
her duyamadığın yerde
aynı kuş sesleri
o kuş sesleri sana ait degildi
o yağmur damlası
toprağın kokusu


ellerinin üzerindeki yara
sırtındaki yükseklikten gelirdi


anlamıyorsun Martha
hayat dudaklarından çıkacak o son yolculuk
nereye uzandığı belli olmayan
yanına alacağın üç şeyden birisi umut olsun
gerisi teferruat
bak başıma bağladığım o mavi yemeni
ucundan sarkan mor
gözlerine inandırmaya çalışıyor gözlerimi
konuşmak için var olmuşken üç yaşından beri
kadere inat susmak istiyorum
yaşamaktan daha beter bir şey varsa
uyandır beni


hiç telaşım yok
sorgu odalarımda
sadece
aceleye gelmek istemiyorum

sonra
canın isterse biraz ağaç çiz ellerime
kuşları olsun

hıncımdan kokla

sonsuza dek
sonsuzluğa denk

.