bu sabah
bir parça. kendimi tekrar etmek istiyorum
kalbimde. eksik olmayan bir telaş hissediyorum
güneşin kremalı doğuşundan sebep
kahvenin en samimi yerindeyim
en düzenli yerinde
aklımda. yerinde duramayan bir gülümseme
aslına bakarsan
sadece severek anlıyorum
sevmediğim şeyleri
bir parça. söylenmemiş gözlerim var mesela
şarkıdaki gibi
ellerim bir çift mutfak dolabını andırıyor
ekru bir gürültüyü
gülmeye meyilli kapanıyor her biri
ahşap yerlerini siliyorum yüzüme yansıyan ne varsanın
alışkın olmadığım bir şey bu.
eskiyen bir ağlama sesine dönüşüyorum.
eskiyen bir yüz çizgisine
gerginliğim. sessizliğin menteşelerinde gıcır gıcır dururken
yüzümü kirli camlara yaslayıp ölünceye kadar ağlamak istiyorum
bir fincan kahveye bi dal fesleğen kurusu atıyorum
ve bir parça gülümsüyorum
içimdeki dalgınlığa yıllanmış o kokuyu çekiyorum
sanırım özel bir rutubet alıyorum
kalbimi yemek üzereyim. Martha
beni bağışla. beni havalandır
kalbimi omuzlarına bindir. bir parça çocuk olayım.
bir parça anne.
bağdaş kuruyor içim. aynı zamanda
aynı zamanda aşığım
aşkımı devasa sokaklarda gezdiriyorum
ağaçları dolgun
kuşları turuncu
gizli bir bölmede
havasını bulana kadar. ayrı apayrı
öyle bakma. gözünü sevdiğim
şapşal huzursuzluğumu güneşte kurutmak öyle kolay bir şey değil
dansa kaldırıyorum kendimi
ayaklarımın utangaçlığını.
işaret parmağımda hedefini şaşıran bir yanık izi
yüzüne benzeyen sabahları bekliyorum
elimde olmayan bir trajedi bu.
ağızda dağılan. çaylı kurabiye tadında olması gerekirken hayat
dudağımın şekline meydan okuyorum
nasıl okuyorum. bilemezsin
en çok gündüzleri başlıyorum sevmeye.
en çok özlediğim vakitlerde tutuyorum kalbimi
kahvenin tadını almaya başlıyorum. hem de birazdan
yine aynısı oluyor
işte yine aynısı oluyor
karamel bir düşünceyle
asılsız bir üzüntüde
asılı kalmış
buluyorum ellerimi


toparla beni Martha
üstüme başıma çeki düzen ver
bir parça da olsa
tekrar etmek adına her şeyi
.