Git
Ardına bile bakma
Bende bakmayacağım
Kaldıysa aşkının kırıntıları
tek tek karıncalara atacağım
Git
Ardına bile bakma ...


Rüzgârsız bir yaz akşamı denizi kadar sessiz ve duruyum
Hafifçe kıyıya vururken yüreğim
kulak kabartmalısın duyabilmek için sesini sensizliğimin
Güneş’i batırıyorum yokluğuna
Gün kızıllaştıkça
karanlıkta kaybolacağız biliyorum
Bir kaç martı eşlik ediyor gün batımına ve bana
Haleleri halka halka uzaklaşıyor suda ki ayak izlerinin
kıyıya varamadan küçülerek yok oluyorlar
Akşam yorgunu takanın motorunun sesi
teslim aldığı gibi teslim ediyor ortama sessizliği
Uzaklaşıyor
Tıpkı yaklaştığı gibi
Tıpkı benim uzaklaştığım gibi
Tıpkı senin gibi
Kendimle kalıyorum
Düşünüyorum da
Bütün gürültü patırtının nedeni aslında bir korkudan geliyormuş
Seni kaybetme korkusu
Denizi bulandırıyor
en ufak rüzgârda bile fırtınalar çıkartıyormuş bu seni kaybetme korkusu
Biliyor musun
Korkmuyorum artık
En sert lodoslar bile dalgalandırmayacak bu denizi
Koskoca gemilerde
Belki de seni kaybetmekten ilk defa korkmuyorum
Sessizliğime ve sensizliğime alışıyorum
Özlemiyor muyum
Tabii ki özlüyorum
Yıldızların geceyi özlediği gibi
Fakat
bitmeyecek dalgaları düşündükçe
özlemim doygunluğa dönüşüyor
Hatırlıyorum da beraberken bizi
kahkahalarımızı
dalıp gidiyorum
Denizden gelen şu takanın çıkardığı sesler gibi
geldikleri gibi giderek kaybolacak anılarda sanırım zamanla
Biliyor musun
Seni hep gülerken hatırlıyorum
Siluetin öylece kazınmış işte
Sebebini bilmiyorum
Bir de
uyurken ne kadar masumdun sen
Küçücük kız çocukları gibi
Hep saçlarını okşardım
Sessizce
uyandırmadan
Sen bazen hissederdin
uykunda gülümserdin
Sonra gözlerini açardın yavaş yavaş
Keşke hep uyusaydın
Hiç uyanmasaydın
Neyse
Boş ver
Bu satırları sana
eski bir sevgilinin
benliğindeki görüntüsünü sonsuza kadar hatırlatması için yazmadım
İlk defa huzurluyum
Rahatım
Seni düşünmüyorum
Ah şu taka
Tıpkı senin gibi sessizce geldi bilmediğim sulardan
Yaklaştıkça büyüdü gözümde
Gürültüye boğdu gün batımını
Denizi dalgalandırdı
Halelerini yok etti martıların
Güneşin ışıklarını yüklendi
ve uzaklaştıkça küçüldü sessizliğe doğru
Deniz duruldu
Kayboldu sonra Güneş´in son ışığını da yüklenip martılarla birlikte
Rüzgârsız bir yaz akşamı denizi kadar sessiz ve duruyum
Hafifçe kıyıya vururken yüreğim
kulak kabartmalısın duyabilmek için sesini sensizliğimin
Bir ürperti
Deniz sesi
Çakılları geri alırken dalgalar
kadehimi senin için kaldırıyorum
ay doğarken geceme sensiz ilk akşamda
Sigaramdan derin bir nefes çekiyorum
Biliyor musun
Seni artık hiç hatırlamıyorum ... @_ahad____