biri çıkar karşına
ellerini tutmak içini titretir.
müptelası olmaya başlarsın
farkında değilsindir

gözlerin
görme yeteneğini yitirir yavaş, yavaş
bilmezsin gözlerinin artık sende olmadığını
bilmezsin son bakışını da
onun gözlerinde bırakmışsındır

beynin gelen komutları
yanlış algılamaya başladığında
yolun başındasındır daha;
derken başlar tarifsizlikler

o gitmiştir yoktur hayatında
gitmiştir ama
giderken geldiği gibi yalnız değildir;
seni almıştır senden

gözlerine hakim olmadığında
ayaklarının bilinçsiz ona yöneldiğini
hafızandakilerin
sadece ona ait olanlar olduğunu fark ettiğinde
çok geçtir artık

giderken sana bıraktığı
sadece kaybın bilincidir,
bu bilinç her gün biraz daha artar
artan bilincinle kaybın da büyür acında,

Ve AŞK kaybın bilincidir..



AŞK bir hastalık misali
bağımlılıktır artık

bir gece boğulur gün ışığına
bir gece daha yenilir
ama güneş
yalnızlığı yenmeye yetmez

tükenen sözlere eşlik eder göz yaşları
beyindeki son hücreyi de esaretine alır hasret

doğan her gün
hasret takvimine atılmış bir çentik
yaşanmış her gün tüketir
seni sabrını umudunu

hasret cehennemine atılan
bir odundur sanki her gece
her gece daha bir fazla yakar
gün gücünü yitirir
ve geceler daha bir tez gelir artık

AY büyüklüğünü ispatlar
sonu olmayan gecelerde
her geçen saniye yüzyılla boy ölçüşür
sanki uzadıkça uzar

zaman
her şeyin ilacı olan zaman
hastalık hasret olduğunda
ters etki verir
azdırır yarayı
her geçen saniyede kronikleştir

unutmak mümkün olmaktan
imkansızlığa terfi ettiğinde
başkalarına mehtap gibi görünen dolun Ay
sana karanlık yüzünü bahşeder

karanlık bir gecede
karanlık bir pencereden
yıldızlardan ve Ay ışığından yoksun
bir denize bakıyor gibisindir
görebildiğin tek şeyse karanlıktır.

uyumak istersin
ölüm sessizliği sarmalı
gözlerin kapanmalı
Ve rüya görmeliyim dersin

uykun bitmemeli
geceyi değil rüyalarımı yaşamalıyım
açılan gözlerimi karşılayan
yüreğimdeki karanlığı bitirecek
o bir çift göz değilse şayet
açılmamalı dersin

ama önce sevmek
sonra özlemek
ardından uykusuzluk işte
seyri budur artık hastalığının...




21.Kasım.2001
Figen YARAR