NASİP OLMADI

Gurbet el kaderime işlenmiş ilmek ilmek
Memlekette bir yuva kurmak nasip olmadı
Kısmet olur mu acep bana da bir gün gülmek
Son nefeste anamı görmek nasip olmadı

Firkatin çöllerinde olmuşum düğüm düğüm
Sahranın ortasında serap mıydı gördüğüm
Sevda kervanlarına etseler de kördüğüm
Sılam ile visale ermek nasip olmadı

Başı boş bırakılmış yılkı gibi savruldum
Hicran nârıyla yanıp için için kavruldum
Gurbetle mayalanıp ayrılıkla yoğruldum
Şeytanın bacağını kırmak nasip olmadı

Ne Kerem benim gibi şem-i pervane oldu
Ne Aslının sevdası bendeki odu buldu
Kalbim aşkına kandil, şulende yanan kuldu
Aşkı aşk hançeriyle vurmak nasip olmadı

Gözyaşlarım çiy gibi katre katre düşerken
Taştan mı senin kalbin ben hârınla pişerken
Turnalar katar katar yüce dağlar aşarken
Düz yollarda önümü görmek nasip olmadı

Baharım çoktan geçti ayaz vurmuş bir gülüm
Gurbetin ocağında kavrulup sönmüş külüm
Canhıraşken yüreğim lal olmuş gönül dilim
Çaldım huzur kapısın girmek nasip olmadı

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ