Unutunca ölür insan
Unutulunca

Sahi kaç kez ölür insan hayatta
Anası ölünce ölür bir yanı
Uzar gece
Isıtmaz hiç bir ateş
Süzülmüş gözyaşını
Yaz günü soğuk mezar taşını

Unutunca ölür insan
Unutulunca

Düşleri kaybolur
Yorgun esen rüzgarlarda
Azalır izi gölgelerin
Silinir sesi boş duvarlardan
Kaç kez ölür insan hayatta
Babası ölünce
Yıkılır dağlarca
Susmayı ezber eder
Arkasız kalınca

Unutunca ölür insan
Unutulunca

Şiir şiir kanamıştır geceler
Türkü türkü titremiş
Hasret hasret yanmıştır
Adı yoksa akşamda
Günde
Mısrada
Yalnızlık düşünce bir a’na yoksa
Bir daha olmayacaksa
Solar resimleri
Çürür dokunmuş elleri
İncitmeye korkak elleri

Unutunca ölür insan
Unutulunca
Adı yoksa sevda da
Kavgada

Ölürsem şayet bende
Bir şiir taksın herkes yakasına
Ezber edip mısrayı
Unutup kalemini
Ki unutulmak üzre yazılmıştır
Her harfe sığınmış
Şiiri ömür saymıştır şairi

Unutunca ölür insan
Unutulunca sevmelerin sıcağı

Unutunca ölür insan sevdayı
Unutulunca

Şiir&fotoğraf: AHMET GÖÇER