Biliyorsun ben o şiiri yazmadım daha
Anlatmadım seni
Kışta sevdiğimi Ankara’yı
Bu beton şehri
Üşüdüğümü
Aç gece
Bitmesin diye sigarayı saydığımı pakette
Daha bir soğuduğunu sokakların
Sarıldığımı kendime
Sustuğumu içime

O şiiri daha yazmadım
Aşka vurgunluğumu
Hasret ateşinde ısınmış
Şiirler örtündüğümü gece
Susmadığını namluların
Arkasız
Hain pusularda kaldığımı
Bitmediğini savaşların
Bombalarda kan şıçradığını tenime

Yazmadım daha şiirimi
Ellerimde toprak
Zamansız vedaları
Sırtımda dost hançeri
O yoksul gençliği
Adamlarda vardı yalan yok
Erkeklerden namuslu
Kadınlar
Öğrettiler insanlığı
Sevdim
Ar etmeden
Seni sever gibi
Bilmezdim evvelce
Sürdüm ellerimi çocuklara
Fesleğen koktu dünya
Sevdim seni
Bulutlar oynaştı rüzgarda gece

Ben o şiiri daha yazmadım
Hele bekle
Güzel günler gelsin hele
Öpmekli mısralar var utangaç
Sızımı katmışım
Yıllar bitiyor günlerden hızlı
Beklemekler acıtırken canımı
Ahh kavgalarda yoruldu bedenim
Mezarlarda yeminlerim

Sevdiğim
Papatyalar ne uzak çorağımıza
Kangal moru mavimiz
Dokunsan diken
Dokunsam kanar zamanda ellerim
Ben o şiiri yazmadım sana bekle
Hele konuşsun lal dilim
Hüznüm harf harf düşünce

Ben o şiiri yazmadım hala
Gelmiştim
İlişmiş
Değmemiştim gözlerine
Dokunmasalar yoksula
Vurmasalar güçsüze
Kavgaya girmezdim bende

O şiiri yazmadım daha
Demedim özlem astığımı pencereme
Düştüğümü onca yiğitken
Adın dilime gelince

Ben o şiiri yazamadım daha
Mevsimsiz sevdiğimi seni
Bitmeyen gecelere düşkün
Sana yetiremediğimi sözleri
Son soluğum gibi hani
Sakladığımı düşleri
Dostu mısra
Seni şiir sanışımı
Yettiğimi kavgaya
Yenildiğimi sözlere
DEDİM YA
SÖYLEDİM YA
Henüz yazmadım şiirini BEKLE

AHMET GÖÇER