Bir dost sohbetinde
Dediler ki:
İstanbul’da yaşar insan
İzmir’in kızlarını sever
Ankara’yı
Karşılıksız…
Oysa ;
Ne çok bedel ödedim ben bu şehre…
Sarhoş türkülerim kaldı
Sözleri eksik.
Gri gecelerinde kayboldu düşlerim
Sevdalarım yeşertmedi betonları.
Yürüsem varamadım
Lodoslu kıyılara.
Yaktığım her sigarada sislendi şehir.
Her titreyişinde
Yüreğimin,
Uzadı kış
Üşüdü
Sevdalar…
Seni sever gibi sevdim
Adımladığım sokakları
Kurtuluşu,
Dikmeni,
Dolmuş duraklarında donan ayaklarım
Hala ısınmadı.
Düşün ;
Ya yüreğimde kanayan yara!
Bu şehrin sisinde büyüdü hasretim
Sırtımda polis copları
Acıtmadı canımı
Yokluğun kadar.
Gençliğim kaldı
Abdi İpekçi’ de
Yahut Sakarya’da…
Ankara’yı sevmek
Aşkı sevmek aslında.
Doyulmamış bir sofra
Yalansız aşklar gibi,
Gizlice buluşacakken
Martı seslerinde kaybolmuş
Bir sahil kıyısı bulamamak.
Uzakta bir dostu aramak
En sancılı zamanda
Yeniden doğar gibi.
Çığlık çığlığa Ahmet Kaya söylemek aslında…
Bensiz,
Ne kadar yalnızmış.
Diyorlar ki; karşılıksız sevilirmiş Ankara!

AHMET GÖÇER