Bu ben değilim...
Bu ben, Ben değilim.

Her şeye kızıyorum,
Nankör kedilere çok kızıyorum
Salyalı köpeklere de...

Her şeye kızıyorum
Bütün kibirli kanatlılara,
Zehirli sürüngenlere

Ama en çok kendime kızıyorum...
Yürüyüsüme, mimiklerime
El-kol sallayisima,
gülmeden gülüyormuş gibi,
anlamadan anliyormusum
gibi yapmama...

Her tanıdık yabancı sanki,
O anlık baş roll alanlara,
bin sürat olanlara,
O anlık Don değiştirenlere
Çok kızıyorum...

Her şeye kızıyorum,
Gökleri işkâl eden bulutlara,
Çamur sıçratan yağmurlara
Küfürler ediyorum...

Gökkuşağı neden bu kadar solgun,
sanki başka Zamana ait,
sanki bütün renklerini geçmişte
birakmista gelmiş gibi...
Sanki, sanki...

Bu kadar öfke kötü biliyorum,
Ama böyle olmamalıydı insanlık,
Günahkar ellerimizle bogmamaliydik
bütün kutsallıkları,
Babaların şefkatli kollarını kirmamaliydik
öldürmemeliydik içimizdeki çocukları,

çok kızıyorum kendime çok
Bu ben değilim,
Bu ben, Ben değilim,
Bu Zamana ait değilim...

Ekber. A Münih