Gece’nin bir vakti,
başım duman
Seni düşünüyorum an be an.
Seni düşündükçe
dağılıyor bulutlar, sisler
beliriyor endamin
Gizemli yaşamlar da en derin izler.

Seni düşünüyorum
içim de kor ateş.
Mavi’nin mas-mavisinde,
beyazın kefenin de
siyahın Sim-siyahın da
Yok oluyorum, kayıp oluyorum.

Oysa ben kayıplara alışığım
Yalnızlığa alışığım
acılara, kederlere alışığım.

Seni düşündükçe
Dört bin yıl önce
Nippurta yazılan ilk aşk şiirine âşığım,
Seni düşündükçe
üç bin yıl önce
Ugaritte söylenen
ilk aşk şarkısına âşığım.

Seni düşündükçe
Çiçekler den en çok ateş lalesine,
Böceklere den en çok ateş böceğine,
harput kalesine
Kız kulesine âşığım...

Seni düşündükçe
Bütün şöhreti zevki,
Bütün nefsi şehveti
aşıp hakikate ulasirim.

Seni düşündükçe
düşünmediğim bir an bile
Bin musibet ile ugrasirim.
Nasihata gerek yok,
Seninle doğdum,
Seninle yürüdüm,
Seninle oldum.
Bu cihan da, o cihan da
Elbet bir gün bulusurum...

Ekber. A Münih