Siyah ömlük, beyaz yaka,
Kara lastik ayakkabı
ve yamalı kadife pantalona bürünürüm.

O yanımda,
o içimde,
kalbim de...
El-ele yürürüm.
Göz - göze,
omuz-omuza...
Kalplerimiz bile tek atar,
Tek vücut olurum.

Birlikte karasuyu geçeriz,
geçerken bir çalıya degeriz,
iki sevdalı keklik
avcıları lanetleyerek uçuşur,
kanatlarından çıkan ses,
ağabeyimin attığı tokat gibi
acıyla iner yüzüme.

Resim yanagima sürer kendini
yaraya merhem sürercesine.
Göz yaslarimi siler sihirli o iki kelimeyle.
- seni seviyorum, seni seviyorum...

O an’in saniyelerin de takılı kalırım.
Zaman durur,
göz yaslarim kurur,
Ana’min feryatlarını,
Baba’min heyhatlarini
Ağabeyimin dayaklarını,
Ölümü ve yaşamı
her şeyi unuturum.

Resim gözlerime öyle bakarki ürperir ateşlerde yanarım.
Gözlerim kamasir,
güneşe bakarak gibi olurum.

işte o an yükselir semalara Ruhum,
Dünyayı çerçeve yapar,
resmi sigdiramam...

ekber. a Münih