İnsan taşa doğru
Kalbi
Elleri
Ruhu
Nefesi
İnsan taşa doğru
Su taşa doğru
Kalp atmaktan yorulur
Hücreler taş biriktirir
İnsan taşa doğru
Güzel görmeyince
Ruhuna üflenmeyince
Taşa doğru
Marifet sayar taş olmayı
Taşa bakmayı
Bina dikmeyi
Bina olmayı
İnsan taşa doğru
Çizer çizer ve birikir geçmiş
Gelecek taş olmaktır onun için
Çünkü ruhu olmadığı için
Taşa su damlası bırakırsak
Suya yazık olur
İnsan taşa doğru
Dikilir nihayetinde son taşı
Yazar üç beş satır
Okunduktan sonra başlar hatır
Nereden geldin?
Kimse sana sormayacak kaçıncı taşını diktin
Ya da
Taş kadar muhkem miydi hayatın diye
Hatta soracaklar taş kalbine
Hiç değmedi mi
Bir nağme
Bir de insanlar var azizim
Seni sevdiğini söyleyen
Anlamadan dinlemeden
Taşını dikerler
Onlardan çok kork
Onlar ki sözlerini taş gibi okurlar
Her yere bağıra bağıra
Anlamazlar ama taş sever onlar
Taş severler ile ruh okunmaz
İnsan taşa doğru
Yavaşça kıvrılır elleri
Saçları bile taş rengine doğru
Bedenin içinden ruhu çıkar
Taş kesilir
Ruhu koy geri
Olmaz.
Çünkü ruh incinir