Hastane de başlayan, mezarlıkta biter
Apartman boşluğuna düşen hüzünler
Kışları derbeder, yazları keyfekeder
Hikayen yok, unutuldu tüm düşler

Korkunç olan ölüm mü yalnızlık mı?
Yoksa normal olan mı?
Son söz kararlılığındayım
Yok oluşlarım
Ben sosyal bir zanlıyım
Kibri bir sabah yaktım
Değilim büyük anlamların adamı
Parlak yıldızların yanında sönük kalıntıları
Boşlukların en koyusu, ne mutluluk ne de acı kırıntıları
Sıkıntıların en şımarığı tasasızlık
Buna verdiğim isim yaşamın tatsızlığı
Belki çaresi bir süpernova patlaması
Bir kader sahnesi, usul usul yol alması
Bence ikisi de değil sorunun temel taşı
İç kargaşanın aslı
Bilinmezliğin kaygısıyla koydum duvarları
Bir gece hepsini yıktım
Yürek soğuması
Kudretin kendini tanıyışın
Gücünü cesaretinden alır
Kalmadık yarım, tüm benliğimle tamamladım
Pencerenin önüne geliyorsam, sevginin saflığı
Ehemmiyeti yüksek ölülerle konuşmalarımın
Belki birini veya bir şeyi arıyorum,
Varoluşsal davranış
Manevi açlık
Ruhun şadı
Derinden sorguların bırak kalsın
Zaten kısacık hayatın