(Aydınlık yarınlar)

Yüreğim elvermedi
hadi gel sevdiğim
gel de geçmişi temize çekelim dedim
kimseye vebal yüklemeyelim
kimse yüklemesin boynumuza günahlarını
yüreksizce yara açmayalım masum yüreklere

emek harcayarak sevdalara
anlam yükleyelim aşka

tam da dediğim an dı ki
zaman dediğim acımasız cellat
paslı bir neşterle kıymaya başladı yüreklerimizi
üstelik de sabahın körü
saatin sıfır dördü
ağabeyim bile gerçeği göremeyecek kadar kördü

sahi sabah niçin ve nasıl kördü
neden kör derlerdi bilmem

gözüm takıldı birden anamın gözlerine
babamın gözlerinden su içer gibi
aşkı yakalamışçasına baygın bakışlı ve mahmur

ben beni bildim bileli
anam nasırlı elleriyle
o kadar yumuşak
o kadar naif
okşayarak taşırdı yüreklerimize aydınlık geleceği

hele elini öptüğüm babam yok mu
emeğini inkar edemem asla

komşumuz Latif amca
ve diğerleriyle
karşılaşırdık her şafak vakti
belli ki
onlarda çetin geçecek kışlara hazırlık yapıyordu
bütün köylü seferber olmuştu
bir koşuşturma
herkes tarlaya gidiyordu

birimiz yaba
birimiz tırmık
alet edevat
babam tırpanla devirirdi dağları
başaklar bile baş eğerdi babamın emeğine

Ağustos sıcağı
gün ortası verilirdi mola
kimse bilmezdi saatin kaç olduğunu
bozulmuştu babamın köstekli saati
gündöngüsüyle tayin ederdi zamanı

tabi
siz bilemezsiniz geçip giden zamanın değerini
toprak kokan emeği

inançtan ve gayretten yoksunlar
nereden bilebilir ki emeğin değerini
anlayamazlar umut etmeyi
çünkü umut edenler inanır
yaşamın bir gün güzeleşeceğine

bu yüzden korkusuz
bu yüzden göze almışız ümit ederek umut wtmeyi
sağlam bir inançla
zifiri karanlığı aşmayı
ve aydınlık yarınlara ulaşmayı

Efkan ÖTGÜN