Kitap gibi olmalı insan;
İçeriği derin ve manalı.
Okundukça, öğrenebilmeli insanlar; hayatın anlamını.

Kitap gibi olmalı insan;
Kapağı da, sevgi dolu ve pırıl pırıl olmalı,
Bakanın içini ısıtmalı,
Senin de içini yansıtmalı.

Kitap gibi olmalı insan;
Okuyan hayatın en güzel satırlarına ulaşmalı.
Kelimeleri seçerken özenli olmalı,
Her bir harfin kıymetini bilmeli,
Birer harf olmaktan öte,
Anlam dolu bir cümle olabilmeli.

Kitap gibi olmalı insan;
Sayfaları arasında gizemleri saklamalı.
Bazen sevgiyle dolup taşmalı,
Bazen hüzünle dolup sayfalarını ıslatmalı.
Kelime kelime örülmüş anılarla dolmalı,
Her harfiyle aşkı anlatmalı.

Kitap gibi olmalı insan;
Bazen masal gibi gerçek olmalı,
Bazen gerçek gibi masal anlatmalı.
Sayfalarından umutlar doğmalı,
Düşlerini yıldızlara kondurmalı.
Sessizlikte bile en güzel şarkıyı söyleyen,
En sevilen melodi olmalı.

Kitap gibi olmalı insan;
Okundukça büyümeli, olgunlaşmalı.
Hatalarından ders çıkarıp,
Yeni sayfalar eklemeli kitabına.
Diğer insanların hikayelerini de anlamalı,
Empatiyle bakabilmeli dünyaya.

Kitap gibi olmalı insan;
Öğretici bir masal, ilham kaynağı bir şiir olmalı,
Işık saçmalı etrafına, karanlığı aydınlatmalı.
En önemlisi, her bir kelimesi sevgiye dayanmalı,
Çünkü sevgi, o kitabın ana fikri olmalı.

Ve her başlangıcın sonu,
Her sonun bir hüznü vardır.
Yine de, bu gerçeğe rağmen,
Kitap gibi olmalıdır insan;
O kitabın son satırını okuyan,
Hem hüzünle,
Hem de mutlulukla kapatmalıdır kitabı.
Sonra da kendine itiraf edebilmelidir,
Hatta haykırabilmelidir dünyaya;
“ Tanrım; Bu ne güzel bir kitaptı”