Parça parçayım,üstüm başım dağılmış
Saçlarım karışmış
Bedenim denen şey lime lime
Sanki üstümden akıyor yere
Aklım çok bir bulanık geceye karışıyor
Duydum kendime itirazları ama nafile
Kalbimdeki dinlemiyor
Ah! Bir de çok bilmiş çok kibirli
Sanarsın tüm dünya onunla dönüyor
Evet diyor sanki havalara,arşa değmiş kafası her an yere düşüp yuvarlanacak gibi
yükseklere bakıyor
Ben kendimi aciz hissederken yüreğim onurlu olduğunu sanıyor
Ah! Bir bilse dışarıdan ne de zavallıyım değersiz
Nerden bilecek onun gözü kibirle buğulu
Duyguları tamamen puslu
Nereden bilecek zavallı biri için ayakta durduğunu
Zavallım; kendini bir halt sanıyor
Aynaya baksa gördüğün şeye tiksinerek arkasını döner
Lakin o bakmaya bile tenezzül etmiyor
Kalbim aklımla hep bir savaşta
Sanki mantıklı olan kendisiymiş gibi aklımı da gücendiriyor
Bazen beni ölesiye güldürüyor
Bazense inadı ağlatıyor
Aklım diyor;
Yapma! Etme!
Bak şunun bi haline
Ne varmış halinde? Sevsin diyor
Sevmek güzeldir ama bak!
Onu öldürüyor
Kalbim hırçınlaşıp hızla söze karışıyor
Eğer varsa ucunda ölsün!
Ne güzeldir ki güzel olanın uğruna diyor
Suskunuz...
Çıt bile çıkmıyor
Belki de ölmek varsa ölürüz diyip kabulleniyoruz aklımla
Huzur varsa sonunda varsın ölelim yoksa bu kalple yaşanılmaz diyoruz
Huysuz, aksi
Bir o kadar rezil
Kabul ediyoruz iyi, kötü ne varsa
Varsın ölelim...