Sonbaharın yapraklarının kulağıma çaldığı hüzünlü bir müzikleydi ilk tanışmamız
o an arkandaki ağacın pembe beyaz çiçekler açtığına yemin edebilirdim
Sonbaharıma ilkbahar getiren bir mucize duruyordu önümde
Esen rüzgarın taşıdığı o miski hatırlıyorum
Belki de kendi kokunun güzelliğinin hiç farkında değildin
Sarı, kırmızı, kahverengi renkleri hiç bu kadar renkli olmamıştı bilir misin?
Sanki karşılaşmamız tesadüfi değil üstün varlıklar tarafından planlanmıştı
Herkes işini bırakıp bizi izliyordu sanki
Klişe olacak ama sen ilk görüşte aşka inanır mısın?
Yoksa benim mi kuruntumdu?
Hayır.
Bana gülümsediğinde içimde esen fırtınanın yerini çiçekler yer almasaydı buna inanırdım
Hiç bu kadar emin olmamıştım oysa hep kuşkucuydum
Belki de kısa bir anlıktı o süreç , bakışmamız
Ama seninle iki mevsimin varlığının farkına vardım
Sen hem insanın içini ısıtan bir ilkbahar
Hem de alıp başını giden sonbahardın