1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
570
Okunma
Gökyüzünde oturan Tanrı sence bizi izlerken bize gülüyor mudur?
Asıl ruhlarımız sınanırken vücutlar birer et parçasından ibaret değil mi?
Ve kasıp kavurmuyor mu içimizde yanan şu mutsuzluk ateşi
Yakmıyor mu yaşadıklarımız...
Ağır değil mi?
Bazen yüreğimize düşen kuş tüyü bile demir topu gibi ağır değil mi?
Gözyaşlarımız yanaklarımız için artık fazla kuru ve çorak teni kavuracak kadar da acımasız değil mi?
Kalbin sanrısı ruhu ve vücudu demir parmaklıkların ardına hapsederken nasıl bu kadar güçlü ki?
Ah!Benim zavallı yanılsamalarım ve senin iç sesin.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz