Uyanışlarım sana her gün doğumu
Düş kuruyorum gelişine, sen vardın rüyamda
Ayrılık bahtımıza düşmüşse
Vuslatın adı sen

İçimde bir sızı ile uyanıyorum gecelere
Bazen üşüdüğünü hissedip donuyorum
Sensizliğinin ayazında
Bazen de ateşler sarıyor yüreğimi
Kavruluyor bedenim
Hasretinin bitmeyen alevlerinde

Seninle düştüm karanlığın kuyusuna
Seninle tutuklandı yüreğim çıkmaz sokaklara
Peki, yenildik mi soysuz bir yargıya
Adını bilmediğim bilmek istemediğim
Neden tutmadı dualarım öyleyse Tanrı’ya
Yağmurun seherde ne renk indiğine bakmadan
Kaç bin gecedir yalvardım Allah’a
Darmadağınım, toplayamadım beni
Anlaşılmamana ağlıyorum

Seni özlerim, özlüyorum
Hasretin sarıyor ruhumu
Bu ayrılığın adını bulamıyorum
Sende ağla...ağlaman da bitiriyor yüreğimi
Oysa ikimize yeter gözyaşlarım

En güzel rengimdin benim...renklerim
Şimdi güz soluyor yaprağım dalında
Masmavi denizim gri dalgalanmada
Unutamadığım adınla gömülüyorum
Girdaplara
Dönüyor başımda ölü kuşlar

Neredesin ?
Seni soruyorum içimin her sokağına dönüpte
Seni arıyorum
Yağmura soruyorum, rüzgara, güneşe, kuşlara
Yanılıyor mu yüreğim ; sen sandım sabah doğan güneşi
Akşam ufka gömülen günü sen sandım
Gizli gizli dua ettim içimdeki sessiz yakarış göklere çıktı !
Bir ses bekledim rüyalarımdan
Bazen sendin sessiz cevapsız gözlerime bakan
Bazen ellerimi uzatsamda tutamadım
Ellerini... dokunamadım saçlarına

Bu gün ilk defa tasasız dinledim kendimi
Senin soluğun, yakınımda sanıyor da mutlu oluyorum
Kandırıyor muyum kendimi ?
Gözleri gecem
Hadi gel !
Bendeki ecem

Günay Koçak

29.9.2023