Sen gidince
Eylül sabahlarına vurdu bakışlarım
Hiç geçmeyen özlemler içinde yüreğim
Kederler alev alev vezüv misali
Hıçkırıklarda gecelerim
Yaşanmaz oldu bu şehir
Sancılı bir bebeğin ağrılarını soluyor
Gecelerim

Sen gidince
Ayrılığın acımasız devleri tutmuş ellerimi
Zaman zehir almış köpekler gibi
Çaresizlik tutsak etmiş işte
Seninde benimde ellerimi
Kötü bir oyun bu her zaman
Ve her gün, yeni baştan oynanan

Sen gidince
Hüzün yağmurları bastı gözlerimi
Ayrılıkla karşılaştım
Hangi köşeyi dönsem
İçimde mavi dünyalar koptu
Bu yüzden çaresiz kaldım
Bu yüzden tüm mevsimlerim
Sonbahar

Ne olur
Bir daha söz etmeyelim
Gitmelerden
Bırakta ellerin bende kalsın
Gözlerin aynalarımda
Ne olur... ne olur !

Günay Koçak

27. 9. 2023