Yine hazan rengine büründü
Sana hüznüm, hasretim, uzaklığım
Gecenin dili yok ki söylesin
Her parçam seni başka anlatır
Şu hüzün rengi mevsimlerime
Gelmesende
Benim alt üst olmuşluğum sende
Mutsuzluğumdu, yalnızlığımdaki is karası gece
Başımda sızı diye taşıdığımdın
Aslında yüzünün yansıdığı ay’da takıldım

Düş denizine dalmışım ; yokluğunun odasında
En katı şekilde üzerime çöküyor akşamın gölgesi
Sen varken şurada hemen yanımda
Sevgilenirdi mutlanırdı dudaklarında sözler
Tutsaktık artık ikimizde
Issız taş duvar konuğu olduk
Sesindi ara -sıra huzursuzluğumu yatıştıran
Şarkılar söylerdim seni içimde büyütüp

Göklere isyanımda sesindi yankılanan
Sanki omuzlarıma yüklenmişti
Tonlarca ağırlığın
Yaratılmayan bir renk bulmuştum
O renkte yüzün saklı

Ama nasıl anlatsam sana
Nasıl hayaller içinde hayalinle tutunduğum
Bilmem ki ölmeden ölmek bu mu ?
Özlemini ; mavi dumanları gibi
Şu dağların ciğerlerime çektiğim

Seni bir mabet yaptım beynime en mağrur
En karamsar günlerde bile yitirmediğim
Güneşli umudum
Sen
Ekmeğim suyum
Şiirim şarkım
Haklı bulduğum davadaki
Tek savunduğum
İnandığım inancımsın

Günay Koçak

26. eylül. 2023