Dönüyor tekerleği ivme verdik biz ona
Hayat dediğin çark verdirmiyor bir mola
Zeminin çukuru, tümseği, çamuru, balçığı
Tükettiyor anbe an, geçiyor üzerimizden
İtibar olunmadık yine de, bilmem ki neden.

En erkeninde kalkılsa zahmet demeyiz
Gün ışığından öncedir hazırız, amadeyiz
Bir çay içimlik keyfiyet yeterken bize
Bunca anlamsız sitem nedendir üstümüze.

Yıldızımız mı sönük, gören de midir kusur
Fersah fersah öteden damlamaklıdır yağmur,
Bir rüzgârın önünde rahmetle bize yanaştı
Çöle bile kısmetinden insaf etti de bıraktı
Dağları delmedik mi, çölde kalmadık mı susuz
Şu zavallı gözlerim neden böyle uykusuz.

Şapka istemeyiz artık, yakıversin şu güneş
Ne sıcağı meyleder ten, ne soğuğa olur eş
Anlamak istemedi mi yorma kendini boşuna
Öze değmedikçe acı, takar mı tacı el sana.

Sıradan iki kuruşla düzelecekse hayat, utançtır
Bizi biz olduğumuz için sevmenin adı insanlıktır
Kiminde yoksunluklar yaşanır, bunlar sınavdır
Zoru görünce kaçanın kârı, bolca vebal almaktır.

Biz yüreği koyduk ortaya, kibri öldürdük
Karanlığa küfretmedik , hasetleri de söndürdük
Kim varsa yanda yörede, daima da güldürdük
Ayar mı ağırdı tartılamadık, sayıldık sıradan
Bir de öze baksalardı diyorum, var bir Yaradan.

Oğuzhan KÜLTE