Ne kadar çabalasam da anlatamazdım beni
Çeyrek asra yakındır bakarım da gözlerine
Ezip geçerdi bir çırpıda söylemlerin şu kalbimi
Belli ki çok uzaksın can veren güneşimizden
Dünya olmak vardı amma, seçim senindi
Şira oldun kaldın uzak, sana ulaşamazdım.

Baktın, göremedin de gerçeği biliyorum
Hal budur ya derken ucuz yorumları seçtin
Geceyi yorgan bilip sardım üzerime yine
Keşke bilebilseydin gözlerdeki yorgunluğu
Uyurken sen öylesine, kar yağmamış iskelene
Islanmıştı göz yaşından yastığım, uyuyamadım.

Masalsı rüyalarda gezerken sen, yitik kralım
Hep şu dilden gelmişti ezan, mahşersi daraltıydı
Her dökülen kelimende, kazılansa mezarımdı.

Sağlık olsun yine varım, çok acıyor sol yanım
Devleşen bir duruşla, edeple bilinenken
Aldın elimden dümeni, yelkenleri de indirdin
Acımasız fırtınalarında duyguların savruldum
Yakın iken gölgen kadar, çöllerde kavruldum
Gül kokmadın battın ele, nedir şu kışa meyilin
Bahar özlem biteviye, beni güze sen hapsettin.

Miskin sanmıştın da beni, eleştirin neden diri
Saatler tükenir iken, sen günleri de eksilttin
Yarımdır yaşanan her şey, sözden alır yönü
Vurma artık şu şom halle, bal kat biraz dillerine
Kibrinden kurtulmalısın, hezeyandan da ol uzak
Kendine bak ve eleştir, insaf bu işte nerede
Susuz dereler çağlamaz, düşmez ise gökten rahmet
Kıramazsan dar kalıbı, acılar var hem de zahmet

Dedim ya anlamak için duymalar olur mu kafi
Duygu çemberin savrulmuş, dönüyor öylesine
Gölgen kadar yakınsın da esintin hiç gelmiyor ki.

Bir oyun değildir hayat, kalemini düzelt biraz
Ben yazayım en güzeli, emekle dolsun her anı
Her sildiğin çirkinlikle şafak söksün güzellikle
Bütün özverim sanadır, senle helen ilkbahardır
Sazım, sözüm yadigârdır, bir türlü anlatamadım
Almazsan yükü sırtına, beni elbet anlamazsın.

Oğuzhan KÜLTE