başa dönüyorum
bitkin kaldım yürümekten
kaderin tüzüğüne göre kederi de yaşadım
birkaç çiçek de çaldım hayattan

ve birkaç huzurla gülücük şiirden

gök kuşağından döküldü içim
göğün tüm kuşları nabzımdan uçup gidiyor
en paslı yerinden gıcırdıyor zaman
geniş olan ne varsa kendini terk etmek üzeredir

bitiyor sessizlik
yırtılan bir şeyler oluyor
bir yangının izlerinden sürünüp gelir
külü ile hüznü


işte düşüm
işte gerçeğim
yüzünden güz akan
defnedilmiş sevinç çığlıkları


nisanın dokusuna ters düşüyorum
tekmil veriyorum hazana
işte hikayeme zimmetli bir son


kalbim tutukluk ediyor
bölüşmek var ölümü
bir kaç sahte imgeli kalabalığı
körün oğlu karanlığı ve yalnızlığı


kapı çalıyor!
kapıda hüzzam bir şarkı çalıyor
!

belli ki ‘’hiçinci bahar geliyor ey ömrüm
gamze gamze ölüver şimdi’’



_boran