Yok oldum
Tüm önemini yitirir her şey birden
Evrenin mi kaderin mi bağladığı basiret? Bilmem!
Hislerin dirilmesine gizli bir ayindi şiirler
Ömrün kilometre taşı aynı gün vuku bulur, çözemedim işte?
Ya da bir çözümü yoktu, etrafta yok kimse

Bir gece telefonda gönül bağlarını kopardım
Güzün soğuğu iç karartıcı
Gecenin körü, bir parkta sis kaplar sokak lambasını
Ezası can acıtır sabah ezanının
Çünkü fenanın aslı vicdan rahatsızlığı
Birinin hakkına girmişsin, karanlığa karışmışsın
Paylaşılmayacak kadar hakikiydi yalnızlık
Çığlıkların çıkar arşa, ama yok yankısı
Ekim sancısı
Yirmi beşinde ekmişsin nergis ağacını
Anlatmadılar mı ölüme yol açan imkansızlığını?
Vecdimin yok sırası, lamekandır
Melanet, feda ettiğim cismü canım
Emanete sahip çıkamamanın ızdırabı kadar ağır kelamın
Felakete tabi olmak üzereyken çekip çıkardım ruhu revanımı
Kapadım sevdanın kitabını
Biri bitti, benden binini aldı
Ama olsun yaşamak bahşedildi, bunca güzellikten kaçmamalı
Yolum açık, sonu ne olursa olsun içimde aydınlık