bittik
yittik
gittik
mi desem

ne karşı kaldırımdaki gölgen
ne
ne aradığını bilen adımların
ölüme boyun eğmeyen aldırmazlığın
meraklı değil artık
yanılgılı uykusuz yangınlarıma
biliyorum

yargısız
yanlışlı
evet
öyle
biliyorum
öğrendim
sandığım gibi acıya koşmadık aslında
yağmur ıslanır ateş yanar gece kararırdı
biz ayrılmazdık
sözün gelişi okyanus kendi suyunda boğulsa
güneş kendi sıcağında cayır cayır yansa
biz kendi kurşunumuzla vurulmazdık

yılmaz güney’in bakışlarına öykünürdük
sokakların zengin ruhuyla militanca
kim ki militan
sokakların yıkılmaz onur duruşudur
sokağın kendisiydik ya
kendimizin sokağı bizdik
bittik
yittik
gittik
mi desem

kuşlarımızı vuramazdı hiçbir kurşun
bizi ancak kendi yüreğimizin namlusu
aşka nehir taşımaktan vazgeçince vururdu
sesimizi kısamazdı hiçbir kanun
faşizme serseri mayındık nar gülüşlü
vicdanımız susarsa küserdi göğe sesimiz
avucumuzdan gökkuşağına yağmur içirirdik
sokakta değilsek avuçlarımız küçülürdü
bir militan sokakların tek ruhudur
bittik
yittik
gittik
mi desem

diyemem
asla

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.