Ağladım...
Belki inanmayacaksın ama gecenin bir körü kalkıp çocuk gibi ağladım
Yetişkinim demeden hıçkırarak sızıyla ağladım
Kaçtım evet defalarca kaçtım
Kırıldım ama, sana değil ha!
Kendime hep bu haykırışlarım
Birazcık olsun gözyaşlarım su serper yüreğime diye ağladım ben
İşte bak!
Gördün mü?
Onda bile bencil onda bile işe yaramaz bir adamım
Yıkıldım evet, bir binanın yıkılışından da ağır ve tozluydu yerlere yatışım
Kırdım seninle olan ne varsa sanki tüm suç sendeymiş ben sanıkmışım gibi gurursuzca kırdım
Yakardım
Kimi zaman geceye kimi zamana yatağıma kimi zaman çok sevdiğin bana
Utandım
Aynaya baktıkça utandım zırladım,bağırdım
Vurdum,hatta elimde olsa kendi yüzüme tükürürdüm

Attım kendimi defalarca uçurumdan attım
Daha sonra korktum kendime elimi uzattım
Neden biliyor musun?
Hiçbir zaman senin sandığın gibi olamadım
Korktum
Kaçtım,kendimi hırpaladım
Bir de yetmezmiş gibi başkalarını da yaktım
Küller o kadar dağıldı ki sonunda astım hastası olup çıkmıştım
Ve sıcak o kadar yoğundu ki çevrem dahil herkesi yaktım
Zarar verdim hep oysa senin gibi yazın sıcağında esen
Tene ferahlık veren o serinlik kadar cömertkar olamadım
Ben olamadım
Hiç sen olamadım
Hiçbir zaman olamadım
Olamadım
Olduğum tek bir şey vardı hiç olmaktan başka onu da ancak sensiz olabilirdim
Ve sen de dayanamadın gittin, hak verdim
Senin ne haddine diyemezdim
Çünkü sadece bir boşluktan ibarettim
Hiçtim
Hiçliktim....
Koca bomboş,simsiyah bir hiçlik...