Uzaklarda olsan da benden
Bin yılı geçmişti özlemin
Öyle özledim seni
Bir mahkum nasıl özlerse özgürlüğü
Yağmurun güneşi özlediği gibi
Süslemek için gök kuşağı
Gökyüzünü, bin bir renkle
Leyla’nın Mecnununu
Özlediği gibi
Kum tanelerinin çöl yağmurlarını
Özlemi gibi öyle bekledim

Aşkın
Ruhumu karanlık dehlizlere saldığı
Akşamlarda bile
Sesinin sedalarına sığındım
Aşkın rengini aradım
Ayrılığının karanlığında koşarken
Kırgın bir dille kırılırken kalbim
Kasırgalar savururken mektubun
Ben tutulduğum rüzgarının
Önüne kattığı Sonbaharım

Sonra yüreğimin kapısını çalınca sesin
Ellerime güller bırakıyordu özlemin
Seni ne zaman düşünsem
Sevincim yıldızlara ulaşıyor
Nasıl kuşlar özgürlüğe kanat çırpıyorsa
Kalbim pır pır kanatlanıyor
Gözlerinin sokaklarına
Bir kadeh şiir içiyorum sesinden

Sesinle okuduğumuz romanın sayfasına
Ve özlemin papatyasına
Mavi kelebekler uçurdum
Arşa çıkarken dilimdeki şarkın
Hatıralarını karıştırırken albümlerin
Gözlerini ararım bir bir
Gözlerime bakıp duran
Siyah - beyaz resimlerin
Seni duymak için kulaklarımda
Sesindeki şarkılarına dönerim yine

Aşkın
Bahar güneşinde gök kuşağı
Yağmurun getirdiği bir müjde gibi
Gözlerinin şarabını
Doldururken kadehime
Karanlıklar sıyrılıp şafağından
Karanlığıma
Ebabiller uçuruyor teselli diye
Beni yarım bırakma
Yoksa gözlerim, bakar ama göremez
Yitip giderim bir kum tanesi gibi
Bu çöl fırtınalarında

Aşkın
Kurtuluş sevincinde
Sesimin tellerinde şarkıların
En güzeli
Ay, kaçıncı kez yenilgideyse de
Yağmur sonrası
Yedi renge büründü sofrası
Rüyalar dizildi uykularına
Şafaklar masmaviydi güne

Günay Koçak

1../ 8. / 2023