Ve öyle bir öl ki
Ölümün bile bir işe yarasın.
Öyle bir öl ki
Akıttığın kanın bayraklarda dalgalansın.

Erenlerin duasını alda git!
O zaman yağmurlar bile kurşundur,
Allah’a yalvardığında.
Sesini duyar gibi dile gelir gökler,taşlar..
Ruhun kanatlanıp uçtuğunda.

Sessizliğin doruğunda patlar çığlık
Karanlığı kemirir ışıklar
Şanlı zaferlerin sabahında
Duyulan ilk ezanda...

Tırmalarken beynini kaleşnikof sesleri
Ölümün soğuk yalnızlığıdır kanayan
Çiçeklerin ülkesinde.

Dumanlar taşırır yanardağların susuzluğunu
Şehitlerin kalplerini taşır rüzgar tepelere
Güller suskunluğuyla övünür
Ayazların buz renginde...

Kanatır ruhumu ezilmişliğin esareti
Suskun bir yürek!
Korkudan başka ne taşır ki yarına
Kül rengine bulanmış laleler,
Puslum bir gecede şu gerçeği hatırlatır bana;
‘’Hilaller doruklarda yükselir’’

2004

Hüseyin Özbay