Zemheri vaktinde, kara kışında
Gül çiçek, nar diye sevdim ben seni
Gözler koyu kahve…İlk bakışında…
Bir sebep var diye sevdim ben seni



Acıyla hem haldim her bir sözümde
Sevgim tükenmişti suskun özümde
Kapımı çaldığın en son güzümde…
Gönlüme yar diye sevdim ben seni



Cümle güzelliği adınla anıp
Sevginle tutuşup aşkınla yanıp
Çektiğim çileyi dermanım sanıp!
Kendince gör diye sevdim ben seni



Yılkı atı gibi ruhumdaydı gem
Mazur görsün beni atayı Adem!
Aşkın kimliğinden öndeydi her dem
Gariplik zor diye sevdim ben seni



Elinle açmıştın gönül yakamı
Üstüne giymiştin sevgi hırkamı
Emir buyruğuydu huzur makamı
Bir avuç kor diye sevdim ben seni



Eriyen mum gibi tükeniyor can
Ruhum narı Beyza, gerçeğim üryan
Son buldu masallar ne olur uyan
Dağların kar diye sevdim ben seni



Uykum karabasan, düşüm gafilce!
Farz et şehrindeyim, halim sefilce
Susarsam karşında, lal olmuş dilce!
Alnımdan vur diye sevdim ben seni



Baş tacı bilerek ilk maksadımı
Vuslatla süsleyip sen muradımı
Kula kulluk etmez! Ahmet adımı
Âleme sor diye sevdim ben seni