Diyarbakır’a benziyorsun
Acılar büyürken koynunda, yinede gülüyorsun
Ne güzel gizliyorsun sancılarını
Oysa ki biliyorum, senin kanayan yaralarını
Ellerinden tutan, öksüz çocukların var
Yollarında dökülen, kurumamış kanlar
Zindanlarında, yürekli adamlar var
Ne güzelde mağrur duruyorsun

Diyarbakır’a benziyorsun
Karanlıklar sarmış seni, acımasız kollarına
Bak iyi çocuklar sana koşuyor
Avuçlarında güneş ışıltıları var
Sana tutam tutam, aydınlık getiriyorlar
Haydi, sende uzat ellerini özgürlüğe
Zulm eden utansın, heybetli duruşundan
Sen yine mavi türküler söyle

Diyarbakır’a benziyorsun
Cigaradan nefes nefes, keder çekiyorsun
Dokunurken bir çiçeğe, ellerin titriyor
Ne güzel öyle, herkese kardeşim diyorsun
Gözlerin buğulu bir pancere misali
Şiirler tutuşarak yanar, sen kanarsın
Bir çift mısraya dökersin ya ağularını
Sen Diyarbakır’a benziyorsun

BEŞİR ÇİTAK