Ben hiç kimseyim 
Üstelik kimliksizim
Ve bir dili yok şair yanımın
Hiç bir dine bağlı değilim
Cinsiyetim yoktur ırkım yok

Çocukları yazarım mesela
Daha beş altı yaşlarında yetim kalan
Yalın ayak, üste yok başta yok sokakta yatan
Kendinden büyük yükü sırtlayan
Babasızlık kurşun gibi göğsüne saplanan
Anlaşılmaz bakışlarını yazarım bazen 
Yada okşanmamış sarı saçlarını

Zulmün gölgesinde solan çiçekleri yazarım
Sarışın kumral esmer çiçekler
Ki namus kokar saçlarının her teli 
Namussuz eller uzanırken kardan ak tenine
Töreye kurban edilirken fatma’lar dilan’lar
Susmam susamam, dokunur kanıma
Yazarım işte vakitsiz kırsalar bile kalemimi

Adamlar yazarım, adam gibi adamlar 
Kalemleri keskin, yürekleri ejderha
Gittiler birer birer, yıldızlar ülkesine
Resimlerde kaldı gülen gözleri
Adına türküler yazıldı şiirler yazıldı
Kimi kahrından öldü bir akşam üstü
Kimisi de korkak bir elin çektiği tetikten

Şairler yazarım zından zından şairler
Parmaklıklarda kalan özlü sözleri
Ummana sığmayan düşleri, ve mavi gökyüzü
Ve şiirleri kaldı küçücük hücrede
Satır aralarına sığdırdılar kocaman hasreti
Hala kor gibi yanar her türkünün telinde 
Güneş ve ay selam dursun koca yüreğinize
Şairler yazarım zından zından şairler

BEŞİR ÇİTAK