Vallahi bilmezdim çocuk, ne olur affet beni
Toplardım saçlarımı rüzgardan, bahardan
Değmezdim senin körpe yüreğine
Bilsem kanatır mıydım seni böyle
Koparır atardım eteğimden tüm çiçekleri
Yasaklardım kendime sokağı caddeleri
Vallahi alırdım çocuk, billahi alırdım
Kirpiğine bulaşan kahrolası nefesimi

Neden bu kadar çok sevdin beni neden
Neden ömrüne yazık ettin çocuk
Günün güzelliği varken geceyi sevdin
Küçücük yüreğine bu büyük sevda niye
Vallahi bilmezdim çocuk, billahi bilmezdim
Yoksa nasıl yakabilirdim mahsun kalbini
Sen kanarken güler miydim umarsızca
Öperdim sevdalı yüreğini öperdim usulca

Ah yüreği yaralı, sevdası büyük çocuk
Neden vazgeçtin oyunlardan oyuncaklardan
Oysa mutlu olmalıydın çocuk olmaktan
Işıl ışıl gözlerinde yağmur biriktirdin
Ne vardı sanki her şeyden vazgeçecek
Ne sandın çocuk sevince ne değişecek
İçimi parçaladın şimdi bu yara nasıl geçecek
Ne olursun çocuk, ne olur affet beni

Ah yitik sevdanın kahramanı, hüzün gözlü çocuk
Unutsaydın ya beni, oyunların heyecanında
Kırılan bir oyuncak sayıp, bıraksaydın ya bir kenara
Vallahi kırılmazdım şu an kırıldığım kadar
Bilsem kurban ederdim ömrümün yün baharını
Güze çevirmezdim en taze çağlarını
Marifet mi sandın çocuk, böyle büyük sevmeyi
Ne olursun çocuk ne olur affet beni

Beşir Çitak