Mevsim kıştı hava soğuktu
Türküler üşüyordu şiir üşüyordu
Uçurumlar kazılmıştı dört bir yana
Kalemler kırılıyordu birbiri ardına
Sokaklar intihar, sokaklar ölüm kokuyordu
Rüzgar bakışlım, ak güvercinim
Gitme ne olur vuracaklar seni

Hüzün kusuyor gecenin ayazı
Saç telleri ve kirpikleri üşüyordu
Bir gülüş yerleşti dudağının kenarına
Ben kalırsam sen susarsan dedi
Karanlıklar kavuşmaz aydınlığa
Haykırmak gerek bazen sesini duyurmak için
Bazende ölmek lazım aydın yarınlar için

Bu onurlu bir kavgadır, onursuz devrana karşı
Ve zaman silmez, kapatmaz bazı yaraları
Bana yakışmaz bir köşeye sinmek
Eli kolu bağlı duramam, çatlarım
Kurtlulmalı sıcak ekmek ve soğan
Aydınlanmalı çocukların kekremsi gülüşleri
Yakılmalı yıkılmalı kahrolası zindanlar

Yeni bir dünya kurulmalı yasaksız ve zülümsüz
Sahip çıkılmalı geceyi yırtan çığlıklara
Ses olmalı anaların kederli yüreğine
Dil olmalı susturulmuş kalemlere
Ben yazmasam sen okumasan
Nasıl kurtulur kelepçeli düşünceler
Ne farkım kalır ağaç dibinde biten ottan
Ve oğlum kızım utanmaz mı babasından

BEŞİR ÇİTAK